’Kwart van kinderen komt zonder brood naar school.’ Basisscholen en agemeente Hollands Kroon schieten lage inkomens te hulp.
Wethouder Mary van Gent en Angélique Benning, directeur van Het Creiler Woud.
Kreileroord: Vier scholen in de gemeente Hollands Kroon gaan gezinnen helpen die moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Met geld van het Jeugdeducatiefonds kunnen onder andere brillen, (sport)kleding, boeken en eten worden gekocht. De gemeente steunt het plan en hoopt dat meer scholen mee gaan doen. „Belangrijk dat we hier aandacht voor hebben.”
De basisscholen die tot nu toe mee doen zijn De Peppel in Middenmeer, De Triangel in Wieringerwerf, IKC De Kroon in Anna Paulowna en Het Creiler Woud in Kreileroord. Het is een mooi begin, al is het volgens wethouder Mary van Gent zaak dat meer scholen meedoen. „Omdat meer mensen hiermee te maken hebben dan we denken. En omdat het van grote invloed is op het welzijn van de kinderen.”
Om haar punt kracht bij te zetten, heeft Van Gent zich laten vergezellen door Angélique Benning, directeur van Het Creiler Woud. Door een carrière langs verschillende scholen, weet zij wat er komt kijken bij kinderen uit minderbedeelde gezinnen. „Stress en schaamte. Ik zag het toen ik op een mbo lesgaf. Ik had daar leerlingen die zonder eten en zonder jas naar school kwamen. Voor het laatste had ik een oplossing, dacht ik, door een jas voor algemeen gebruik te kopen. Maar op een gegeven moment ontstond er een stigma op die jas, leerlingen wilden deze vanuit hun trots niet dragen, omdat ze bang waren voor arme stumper aangezien te worden. Terwijl het buiten stervenkoud was, hè. Wat ik daarvan leerde: we kunnen wel doen alsof we allemaal hetzelfde zijn en evenveel aandacht verdienen, maar er zitten kinderen tussen die veel meer aanhun hoofd hebben dan of ze hun toets voor rekenen wel halen. En ik vind dat die kinderen meer hulp moeten krijgen.”
De hulp waar de leerlingen van de vier basisscholen op kunnen rekenen, komt uit het Jeugdeducatiefonds. Die organisatie werkt met donaties van onder andere de Postcodeloterij, ABN-Amro en Stichting Kinderpostzegels en vraagt van de gemeente een bijdrage van 5.000 euro per school per jaar. Dit tezamen zorgt voor een te besteden budget van 10.000 euro per school per jaar.
Van Gent: „Het mooiste van alles is dat het geld kan worden aangesproken zonder ingewikkelde formulieren of aanvragen.”
Benning: „Als wij als school denken dat een leerling iets nodig heeft, dan kan dat geregeld worden. Zonder aan te hoeven tonen wat de ouders verdienen, zonder bureaucratie.”
Eenpersoonsbed:
Daarmee is het ook bedoeld als hulpmiddel voor mensen die niet in acute geldproblemen zitten, maar wel alle zeilen bij moeten zetten om de eindjes aan elkaar te knopen.
Van Gent: „Er zijn behoorlijk wat regelingen voor mensen die tot 130 procent van de bijstandsnorm verdienen (1.661 euro). Hier kunnen ook mensen aanspraak op maken die meer verdienen dan dat.”
De wethouder verwijst naar een situatie waar zij tijdens een bezoek aan Amsterdam Zuid-Oost op stuitte. Een alleenstaande moeder van drie kinderen verdiende daar volgens veel van de bestaande regelingen teveel waardoor ze verschillende toeslagen misliep. Tegelijkertijd had ze niet de bestedingsruimte om de dagelijks boodschappen te doen, laat staan kleding te kopen. Nog zoiets: in haar appartement stonden voor de vier gezinsleden slechts twee eenpersoonsbedden.
Van Gent: „Ik vroeg wat het voor haar en haar kinderen betekende en wat je dan hoort, is pure stress. Ze hebben honger, terwijl de kinderen nog net niet op hun sokken naar school moesten lopen. En je moet je realiseren dat kinderen niet kunnen leren zodra ze stress ervaren. Uiteindelijk hebben ze met geld van het Jeugdeducatiefonds nieuwe kleding gekocht voor de kinderen, wordt er vanuit school eten voor de kinderen geregeld en zijn er twee bedden besteld. Je kan je wel voorstellen: dat maakt voor deze vrouw en haar kinderen een wereld van verschil.”
Achterstandswijk:
Het voorbeeld uit de Amsterdamse achterstandswijk kan voor mensen als een ver-van-mijn-bedshow ervaren worden, maar Van Gent en Benning wijzen erop dat dergelijke situaties ook in Hollands Kroon voorkomen.
Van Gent: „Een kwart van de kinderen hier komt geregeld zonder eten naar school. Dat is niet direct omdat ouders er geen geld voor hebben, dat zien we ook wel. Maar het zegt ook iets als ouders daar geen tijd voor hebben, omdat ze bijvoorbeeld alle twee naar hun werk zijn.”
Benning: „Dat zijn hartstikke veel kinderen. Daarom is het ook zo belangrijk dat we hier aandacht voor hebben.”
Van Gent: „Dat is ook een van de dingen die ik wil realiseren voordat ik met een paar jaar met pensioen ga: dat er op iedere school een koelkast staat waar leerlingen brood, beleg en fruit uit kunnen pakken. Dat is nou iets wat helemaal niet veel kost, terwijl het ontzettend veel impact heeft. En dat is precies iets wat we met het Jeugdeducatiefonds kunnen realiseren.”